CZEŚĆ JESTEM
LEKSYMIR
Zajrzyj do mojej piekarni i poznaj legendę smaku i naturalnego pieczywa z pradawnej odmiany pszenicy Leks2ab. Podążaj za moimi wskazówkami, a odkryjesz niespotykane dotąd dobro natury. To jak, gotowi na podróż w czasie?
Opowiem Wam historię powstania mojej piekarni i pieczywa o niespotykanym dotąd smaku i pożądanych właściwościach.
Historia pradawnej pszenicy
Pszenica pszenicy nierówna. Dla lepszego zrozumienia historii związanej ze szkodliwym dla wielu glutenem, musimy lepiej poznać początki pszenicy.
Cofnijmy się blisko o 10 milionów lat, kiedy to w naturalny sposób rozwinęła się pszenica samopsza. Zboże cechowała prostota genetyczna, na którą składał się jedynie podwójny genom A.
7 milionów lat później, w wyniku skrzyżowania się samopszy z dziką trawą powstała płaskurka, której budowa genetyczna przypomina pszenicę 2ab, obie posiadają tylko pradawne genomy A i B.
Badania wykazują, że problemy związane z nietolerancją, alergią, nieprawidłowym trawieniem oraz złym samopoczuciem w dużej mierze są spowodowane nowoczesnym genomem zawartym w glutenie typu D, którego nie posiada pradawna odmiana pszenicy 2ab.
Historia mąki i pieczywa
Stare metody przetwarzania, nowa technologia wypieku, tak jednym zdaniem można określić produkty wytwarzane na bazie mąki 2ab. Jednak nie zawsze tak to wyglądało.
Pierwsze chleby nie przypominały pieczywa znanego obecnie. Przybierały formę papki, w 80-90% składającej się z wody, która była zmieszana z wyłuskanymi ziarnami pszenicy, jęczmienia, prosa czy żyta. Z czasem ziarna rozdrabniano moździerzami i stopniowo zmniejszano ilość używanej wody, aż do 40%. W ten sposób uzyskano pieczywo w postaci placków czy podpłomyków, które wyrabiano na gorących kamieniach.
W Mezopotamii ok. IV tysiąclecia p. n. e. upieczono pierwszy chleb, do którego spulchnienia użyto drożdży. W tym samym czasie Izraelici spożywali macę, czyli suche placki, które pieczono pod glinianym garnkiem, przysypanym gorącym popiołem. Wypieki zainspirowały starożytnych Rzymian do stworzenia pieców kopułowych, które do dziś są używane w niektórych rejonach Bliskiego i Środkowego Wschodu oraz w Azji Centralnej.
W świecie zdominowanym przez żywność mocno przetworzoną, poddawaną wieloetapowej obróbce z dodatkiem wielu środków konserwujących, podnoszących i zmieniających naturalne walory, rodzą się coraz częściej pomysły produktów powracające do stosowania naturalnych surowców i metod przetwarzania oraz produkcji. Przykładem tego typu surowców jest właśnie pradawna odmiana pszenicy 2ab, która jest przodkiem pszenicy zwyczajnej sprzed wielu lat.